تعریف و ماهیت خودکشی :
خودکشی در لغت نامه ی دهخدا به معنای "خود را به وسیله ای کشتن ، انتحار ، کار زیاد کردن ، کوشش بسیار" آمده است . ( لغت نامه ی دهخدا ،1347: 848 )
امیل دورکیم دراثر معروف خود به نام خودکشی آن را پدیده ای اجتماعی به شمار آورده و چنین تعریف می کند :
"خودکشی عبارت است از هرنوع مرگی که نتیجه مستقیم یا غیرمستقیم کردار منفی یا مثبت خود قربانی است که می بایست چنان نتیجه ای به بار آورد" . (دورکیم ،1378 :6 )
هم چنین می توان به تعریف دشه اشاره کرد که می گوید : "اقدامی معمولاً از روی آگاهی برای سر به نیست کردن خود به آن ترتیب که مرگ هدف یا وسیله باشد .” ( ریئس دانا ،1380 : 172 )
آشیل دلماس نیز خودکشی را عبارت می داند از" عملی که به وسیله ی شخص برای معدوم ساختن خود انجام می دهد ، در حالی که اختیار مرگ و زندگی در حیطه قدرت اوست و از لحاظ اخلاقی موظف به انجام این عمل نمی باشد " . ( اسلامی نسب ،1371 : 73 , 74)
ژان باچلر در کتاب خودکشی خود در مورد خودکشی گریز کرایانه می نویسد که "انسان با خودکشی کردن سعی می کند از روبرو شدن با شرایط غیر قابل تحمل زندگی فرار کند.” به عبارت دیگر وی خودکشی را خروج از شرایط نامساعد و دشوار زندگی می داند . (اشنایدمن ،1378 : 178)
پس در مجموع می توان نتیجه گرفت که خودکشی عملی است آگاهانه و کاملاً ارادی که فرد برای پایان دادن به زندگی خویش انجام می دهد.
خودکشی را از لحاظ ماهیت می توان به سه نوع تقسیم کرد: نوع اول خودکشی موفق که شخص مرتکب عملی می شود که زندگی خود را پایان می دهد. نوع دوم خودکشی ناموفق که امروزه از آن با عنوان اقدام به خودکشی یاد می کنند در مواقعی است که شخص علی رغم داشتن قصد و نیت برای نابودی خود موفق نمی شود و نوع سوم خودکشی پنهان یا مزمن می باشدکه در این نوع از خودکشی نیز علی رغم این که فرد می داند ادامه بعضی از رفتارها و یا عادات منجر به مرگ وی می شود اما به رفتار و عادات خود ادامه می دهد که اعتیاد به مواد مخدر بهترین مثال برای این نوع از خودکشی است.